Objawy różyczki u dzieci; Diagnostyka; Leczenie różyczki u dzieci; Możliwe komplikacje i konsekwencje; Prognoza; Zapobieganie; Różyczka występuje niezwykle rzadko u dzieci poniżej szóstego miesiąca życia. Różyczka u dzieci to choroba wirusowa, będąca jedną z najczęstszych infekcji wieku dziecięcego na świecie. Objawy różyczki u dzieci. U dzieci, w przeciwieństwie do osób dorosłych, objawy zwiastunowe zazwyczaj nie występują, a pierwszym symptomem różyczki jest wysypka. Zmiany skórne są szczególnie widoczne po kąpieli lub ciepłym prysznicu. Wykwity znikają po kilku dniach, w kolejności odwrotnej do pojawiania się na ciele. Różyczka ?Różyczka? - eDziecko.pl - serwis dla rodziców o ciąży, porodzie, zdrowiu, wychowaniu, karmieniu i pielęgnacji dzieci. Ponad 3.000 porad lekarzy i specjalistów. Znajdziesz tu również przedszkola, przepisy kulinarne, pomysły na zabawy, bajki i opowiadania dla dzieci, bazę imion i inne. Różyczka (łac. rubella) jest zakaźną chorobą wieku dziecięcego, powodowana przez wirusa, choć mogą na nią zachorować także dorośli. Jest niebezpieczna dla kobiet w ciąży, bo może uszkadzać płód. Wysypka w przebiegu różyczki jest łatwa do rozpoznania, bo przyjmuje postać różowych, plamisto-grudkowych wykwitów. Bostonka najczęściej rozwija się u dzieci do 5. roku życia. Zdarza się, że chorują na nią starsze dzieci, a czasami dorośli. Infekcję wywołują wirusy Coxsackie, należące do grupy enterowirusów. Nazwa „bostonka” pochodzi od miejsca pierwszej epidemii, która objęła Boston. Bostonka — drogi zakażenia Choć wysypka to najważniejszy objaw różyczki, bywa, że dzieci przechodzą różyczkę bez wystąpienia wysypki (wtedy ciężko zdiagnozować chorobę). Wysypka zanika samoistnie i co ważne – nie pozostawia żadnych zmian, przebarwień skóry czy blizn. Zobacz film: "Różyczka podczas ciąży może być bardzo groźna" W pozostałych przypadkach objawy różyczki pojawiają się kolejno (nie wszystkie muszą występować). 1. Objawy zwiastunowe (trwają kilka dni): gorsze samopoczucie, ból głowy i mięśni, zapalenie gardła, nieżyt nosa, suchy kaszel, zapalenie spojówek (bez światłowstrętu), niewielki wzrost temperatury ciała, utrata łaknienia. 2. Wywiady. Hemofilia u dzieci wczoraj i dziś. W obcej skórze – pediatra wobec dzieci i nastolatków z niezgodnością płciową. Cz. 4: Okiem endokrynolożki. Serwis Pediatria to kompendium wiedzy opartej na wiarygodnych i aktualnych publikacjach opracowane przez doświadczonych lekarzy specjalistów. Różyczka wrodzona może wpłynąć na m.in. masę urodzeniową dziecka, doprowadzając do przedwczesnego porodu (a nierzadko także do śmierci płodu). Dzieci, które przeszły wrodzoną różyczkę mogą narzekać na objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego, a także sercowo-naczyniowego i krwionośnego. - organizacjami i instytucjami działającymi na rzecz dzieci i młodzieży 2. Odpowiedzialność za: kompleksową opiekę zdrowotną nad uczniami/wychowankami; realizację świadczeń zdrowotnych i edukacyjnych wynikających z zadań Dm8wvQ2. Data aktualizacji: 29 grudnia 2021 Autoryzacja medyczna: Joanna Kosielska, Lekarz Pediatra Różyczka u dzieci może wystąpić w jednym z dwóch rodzajów: różyczka prenatalna, bądź postnatalna. Przyczyną choroby jest zakażenie wirusem różyczki, którym można zarazić się drogą kropelkową, poprzez łożysko, bądź bezpośredni kontakt z osobą chorą. Jakie objawy daje różyczka u dzieci oraz jaki ma wpływ na płód? Leczenie jest tzw. objawowe, czyli poprzez stosowanie środków, które walczą z objawami choroby, a nie jej przyczyną. Różyczka to wirusowa choroba zakaźna, występująca najczęściej u dzieci. Wywołuje ją Rubivirus, który atakuje tylko ludzi, można więc zakazić się różyczką tylko od drugiego człowieka. Ma dwie zasadnicze postacie: prenatalną i postnatalną, które różnią się od siebie przebiegiem i objawami. Różyczka u dzieci - przyczyny Przyczyną różyczki jest zakażenie wirusem różyczki. Wirus ten szerzy się: drogą kropelkową, przez kontakt bezpośredni z chorym człowiekiem, drogą krwiopochodną (przez łożysko), co oznacza, że istnieje niebezpieczeństwo zakażenia płodu. Wirus występuje we krwi, w moczu, w kale i w śluzie nosa i gardła. Na zachorowanie na różyczkę narażone są wszystkie osoby podatne, tzn.: osoby nieszczepione, osoby z obniżoną odpornością. Co oczywiste, ryzyko zachorowania zwiększa obecność chorej osoby w otoczeniu. Różyczka u dzieci - rodzaje Różyczka prenatalna występuje u dzieci, które uległy zakażeniu wewnątrzmacicznemu, przezłożyskowo, od matki. Ponieważ w tym okresie płód jest bardzo wrażliwy na wszelkie czynniki mogące zaburzyć jego rozwój, zdarzają się w wyniku takiego zakażenia wady wrodzone u dzieci. Różyczka postnatalna to niezbyt ciężka choroba zakaźna, której charakterystyczna cechą jest wysypka i bolesne powiększenie węzłów chłonnych Różyczka u dzieci - objawy 25–50% zakażeń różyczką przebiega bezobjawowo. Pozostawia ono za sobą ślad w postaci odpowiednich przeciwciał przeciw wirusowi, potwierdzających zakażenie w badaniach serologicznych. Przebieg różyczki postnatalnej jest na ogół lekki. Jej objawami są: ogólne złe samopoczucie, niska gorączka, bóle mięśniowe bolesne powiększenie węzłów chłonnych, przede wszystkim karkowych wysypka - jest to wysypka drobnoplamista o zabarwieniu delikatnie różowawym, pojawia się najpierw na twarzy, potem obejmuje całe ciało. Ustępuje bez pozostawiania blizn czy przebarwień. Dziecko może zgłaszać bolesność karku – wynika to z bolesnego powiększenia się węzłów chłonnych tej okolicy. Węzły te są twarde i bolesne. W przebiegu różyczki może wystąpić również powiększenie śledziony, jest ono jednak niezbyt częste. Różyczka u dzieci - powikłania Powikłaniami, występującymi rzadko są: obniżenie liczby płytek krwi, zapalenie stawów, zapalenie mózgu. Różyczka prenatalna a płód Różyczka prenatalna jest niebezpieczna dla płodu. Największe ryzyko uszkodzenia płod występuje w pierwszym trymestrze ciąży. Wirus różyczki powoduje liczne i ciężkie uszkodzenia u dzieci, np.: wady mózgu, wady oczu, głuchotę, wady serca, upośledza rozwój psychoruchowy. Konstelację wad wrodzonych u dzieci spowodowanych zakażeniem wirusem różyczki, obejmującą wady: oczu, mózgu, serca, głuchoty, upośledzenia psychoruchowego, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, z zapalenia wątroby, zapalenia nerek, upośledzenia krzepnięcia krwi i wysypki skórnej - nazywa się je zespołem Gregga. Różyczka u dzieci - diagnostyka Różyczka najbardziej zakaźna jest na tydzień przed pojawieniem się wysypki, a jej okres wylęgania to 14-21 dni, co utrudnia przeciwdziałanie szerzeniu się zakażenia wśród ludzi. Wirus jest wydaelany z moczem i kałem przez dziecko z różyczką wrodzoną nawet przez 1,5 roku. Rozpoznaniem i leczeniem najczęściej zajmuje się lekarz pierwszego kontaktu, pediatra i ginekolog-położnik. Przed wizytą ważne jest dokładne określenie: gdzie wysypka zaczęła się pojawiać, czy w otoczeniu pacjenta jest już jakaś osoba chora na różyczkę, czy pacjent był szczepiony przeciw różyczce lub ją przechodził wcześniej. Ze względu na niebezpieczeństwo wystąpienia licznych i ciężkich wad wrodzonych u dziecka zakażonego wirusem różyczki w trakcie ciąży, wiedza o przebyciu choroby lub szczepieniu jest ważna dla kobiet planujących ciążę. Zwykle rozpoznanie stawia się na podstawie wywiadu i objawów zgłaszanych przez pacjenta. Jednak w przypadkach ciężkiego przebiegu z koniecznością leczenia szpitalnego, kobiet planujących ciążę lub w ciąży bada się poziom przeciwciał przeciwko wirusowi. Można go oznaczać we krwi, moczu, kale i płynie mózgowo-rdzeniowym. Różyczka u dzieci - leczenie i zapobieganie W przypadkach postnatalnych leczenie jest objawowe, tzn. stosuje się środki, aby walczyć z objawami choroby, a nie przyczyną – wirusem, np. leki przeciwgorączkowe. Na szczęście różyczka nie trwa długo - osobę chorą izoluje się przez 7 dni od pojawienia się wysypki na skórze. Osób kontaktujących się z chorym się nie izoluje. Aby zapobiegać zachorowaniom stosuje się szczepienia przeciw różyczce, podawanej razem ze szczepionką przeciw odrze i śwince w 13-14 miesiącu życia, a potem, zgodnie z aktualnym Programem szczepień ochronnych w 6 roku życia Gdy dziewczynka nie była w tym czasie szczepiona, należy ją zaszczepić w 14. roku życia. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Co to jest różyczka i jakie są jej przyczyny? Różyczka jest wirusową chorobą zakaźną, a jedynym rezerwuarem wirusa jest człowiek. Zakazić się można od innego człowieka przez bezpośredni kontakt (droga kropelkowa), przez kontakt z materiałem zakaźnym i drogą krwionośną przez łożysko (płód od matki) w przypadku różyczki wrodzonej. Materiałem zakaźnym jest wydzielina jamy nosowo-gardłowej chorego, krew, kał, mocz. Dziecko z różyczką wrodzoną może wydalać wirusa z moczem nawet do 18. miesiąca życia. Okres wylęgania zakażenia wynosi 2–3 tygodnie, ale zakaźność dla otoczenia występuje 7 dni przed pojawieniem się objawów i około 5 dni po ich wystąpieniu. Podatność na zakażenie jest powszechna. Najczęściej na różyczkę chorują dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, ale chorować mogą także osoby dorosłe. Różyczka u dzieci ma zwykle przebieg łagodny, najczęściej nie powoduje następstw ani zgonów. Jeżeli zakażeniu ulegnie kobieta w pierwszych tygodniach ciąży (do 12. tygodnia, a zwłaszcza do 6.–8. tygodnia), może dojść do poronienia lub wielonarządowych uszkodzeń płodu, które mogą mieć charakter postępujący. Jak często występuje różyczka? Co 6–8 lat notuje się zwiększenie częstości zachorowań, zwykle zimą i wczesną wiosną. Zapadalność w latach epidemicznych wynosi 1200 na 100 tys. mieszkańców, w okresie między epidemiami corocznie choruje do 45 na 100 tys. osób. W Polsce rejestruje się rocznie 1–5 przypadków wrodzonej różyczki, ale dane te są prawdopodobnie niedoszacowane. Jak się objawia różyczka? W około połowie przypadków zakażenie przebiega bezobjawowo. Wstępnie różyczka może się objawiać gorszym samopoczuciem, bólami głowy i mięśni, zapaleniem gardła i spojówek (bez światłowstrętu) oraz stanami podgorączkowymi. Dobę przed wystąpieniem wysypki dochodzi do bolesnego powiększenia węzłów chłonnych, zwykle karkowych, zausznych i szyjnych. Następnie pojawia się wysypka, która jest różowa i na tułowiu i kończynach przypomina wysypkę płoniczą (jest drobna), na twarzy zaś przypomina wysypkę odrową. Po 2–3 dniach wysypka znika samoistnie, nie pozostawiając przebarwień, czasami dochodzi do łuszczenia skóry. U niektórych osób przebieg zakażenia może być bezwysypkowy, a jedynym objawem może być utrzymujące się powiększenie węzłów chłonnych, natomiast u małych dzieci właśnie wysypka może być pierwszym objawem choroby. Zespół różyczki wrodzonej jest następstwem zakażenia w pierwszych tygodniach życia płodowego. U noworodka stwierdza się najczęściej objawy dotyczące ośrodkowego układu nerwowego i narządów zmysłów (wzrok, słuch), układu sercowo-naczyniowego oraz krwiotwórczego. Dzieci z wrodzonym zakażeniem różyczkowym mogą się urodzić przedwcześnie i/lub z masą ciała zbyt małą w stosunku do wieku ciążowego. Śmiertelność dzieci z zespołem różyczki wrodzonej jest duża, nawet do 15%. Dzięki wprowadzeniu szczepień w sposób znaczący zmniejszyła się liczba dzieci z zespołem różyczki wrodzonej oraz liczba dzieci z wadami występującymi w tym zespole. Co robić w razie wystąpienia objawów? W każdym przypadku należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu w celu ustalenia rozpoznania. Niekiedy trudno jest zaszeregować wysypkę (konieczne jest różnicowanie z innymi chorobami zakaźnymi i z wysypkami nieinfekcyjnymi, np. alergicznymi), dlatego bardzo ważne jest zebranie wywiadu osobniczego, rodzinnego i środowiskowego. U niektórych pacjentów niezbędne będzie podanie leków przeciwgorączkowych. Wysypka ustępuje samoistnie. Należy natomiast ustalić, czy w otoczeniu osoby zakażonej nie znajdowała się kobieta w początkowym okresie ciąży, która wcześniej nie przebyła zakażenia w sposób naturalny albo nie była zaszczepiona, gdyż taki kontakt stanowiłby zagrożenie dla płodu. Jak lekarz stawia diagnozę? Najczęściej na podstawie dokładnie zebranego wywiadu oraz po zbadaniu pacjenta. Zwykle nie ma potrzeby wykonywania badań serologicznych potwierdzających różyczkę, chyba że dotyczy to kobiety ciężarnej (patrz wyżej) lub noworodka. Zakażenie potwierdza izolacja wirusa z wydzieliny z nosa, gardła, krwi, moczu i płynu mózgowo-rdzeniowego – badania takie wykonuje się przeważnie u niemowląt z zespołem różyczki wrodzonej. Jakie są sposoby leczenia? Ponieważ nie ma leczenia przyczynowego, postępowanie lekarskie dostosowane jest do występujących objawów różyczki lub powikłań czy następstw. W zespole różyczki wrodzonej w zależności od charakteru stwierdzanych objawów dzieci powinny być oceniane (nawet wielokrotnie) przez różnych specjalistów, którzy zadecydują o zastosowaniu w odpowiednim czasie leczenia operacyjnego bądź farmakologicznego – objawowego lub jedynie długotrwałej obserwacji. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie? Objawy kliniczne stwierdzane w różyczce nabytej ustępują zwykle samoistnie, bez pozostawienia następstw. Niekiedy jako powikłanie może wystąpić zapalenie stawów bądź mózgu. W zespole różyczki wrodzonej nie należy się spodziewać całkowitego wyleczenia, chociaż charakter i stopień następstw zakażenia są zróżnicowane. Może to być postępujący niedosłuch i upośledzenie widzenia (do głuchoty i ślepoty włącznie), padaczka, mózgowe porażenie dziecięce (różne postacie), zaburzenia kardiologiczne i hormonalne. Co trzeba zrobić po zakończeniu leczenia? Różyczka nabyta ustępuje samoistnie i nie wymaga dalszego nadzoru medycznego. W przypadku różyczki wrodzonej leczenia przyczynowego nie ma, dzieci z zespołem wrodzonej różyczki powinny być objęte wieloletnim wielospecjalistycznym nadzorem medycznym, pedagogicznym itp. Co robić, aby uniknąć zachorowania? Najskuteczniejszą metodą jest unikanie kontaktu z osobą zakażoną oraz szczepienia ochronne. Szczepionkę przeciwko różyczce zarejestrowano w 1969 r. W Polsce od 1987 r. rozpoczęto szczepienia szczepionką monowalentną dziewcząt w roku życia, co jednak nie wyeliminowało krążenia wirusa w populacji ani zapadalności na różyczkę, gdyż nie szczepiono chłopców. Od 2004 r. z powodu zaniechania produkcji tej szczepionki do Programu Szczepień Ochronnych wprowadzono skojarzoną szczepionkę przeciwko odrze, śwince i różyczce. Powszechnymi szczepieniami objęte są obecnie wszystkie dzieci w 13.–14. miesiącu życia oraz po raz drugi w 10. roku życia. Dwukrotne szczepienie ma istotne znaczenie dla zapobiegania zakażeniom ciężarnych i w następstwie zakażeniom wrodzonym, gdyż odporność poszczepienna po jednorazowym szczepieniu może wygasnąć po 15 latach. Poleca się również, aby kobiety planujące ciążę, które nie przebyły zakażenia w sposób naturalny (dający trwałą odporność) i nie zostały zaszczepione lub nie pamiętają tych danych, miały przed planowaną ciążą zbadane stężenie swoistych przeciwciał klasy IgG w surowicy. Jeśli przeciwciała IgG nie zostaną wykryte – co oznacza brak odporności, kobieta powinna się zaszczepić, a zajście w ciążę planować za minimum 3 miesiące po szczepieniu. Różyczka jest zakaźną chorobą wirusową. Może przebiegać z drobnoplamistą lub plamisto–grudkową wysypką, powiększeniem węzłów chłonnych, szczególnie podpotylicznych, ale też z objawami ogólnoustrojowymi, podwyższoną temperaturą ciała. Zakażenie wirusem różyczki we wczesnym okresie ciąży może prowadzić do wystąpienia wad wrodzonych u dziecka lub nawet do samoistnego poronienia. Rozpoznanie stawia się zwykle na podstawie badania fizykalnego. Leczenie różyczki jest zwykle objawowe. Przeciwko różyczce istnieje możliwość skutecznego szczepienia. Czym jest różyczka? Różyczka to choroba zakaźna wywoływana przez wirusa RNA, który przenosi się w dwojaki sposób. Pierwszy z nich to droga kropelkowa bezpośrednio lub podczas bliskich kontaktów z zakażoną osobą, drugi to droga łożyskowa, od matki do płodu. Różyczka należy do grupy chorób wieku dziecięcego, sposoby unikania różyczki to szczepienia ochronne zgodnie z kalendarzem szczepień, w 13. – 14. miesiącu życia i w 10. roku życia. W szczepionce wykorzystuje się wirusy atenuowane (czyli wirusy żywe, ale pozbawione swojego chorobotwórczego działania). Po wprowadzeniu w Polsce w 1987 r. obowiązkowego szczepienia na różyczkę u dziewczynek w 13. roku życia, doszło do zmniejszenia liczby stwierdzanych przypadków różyczki wrodzonej. Dodatnie przeciwciała IgG w różyczce wraz z ujemnymi przeciwciałami IgM świadczą o odporności na daną chorobę. Różyczka – przyczyny Zapewne wiele osób zadaje sobie pytanie czy różyczka jest zaraźliwa. Tak, chora osoba staje się zakaźna około 7–10 dni przed wystąpieniem objawów, w tym wysypki, do około 7–15 dni po jej ustąpieniu. Z kolei niemowlęta zakażone w trakcie ciąży są zakaźne jeszcze przez wiele miesięcy po porodzie. Wirusem wywołującym różyczkę zarówno u dzieci, jak i u dorosłych jest wirus różyczki – Rubella virus, z rodziny Togaviridae, zawierający jedną cząstkę jednoniciowego RNA. Polecane dla Ciebie kapsułki, odporność zł żelki, odporność, niedobór witamin zł tabletka, odporność, niedobór witamin zł kapsułki, odporność zł Różyczka – objawy Wiele zachorowań przebiega w łagodny sposób. Okres wylęgania różyczki trwa około 14–21 dni, a początek choroby w różyczce poprzedza tzw. okres prodromalny, któremu towarzyszy gorączka, osłabienie i powiększenie węzłów chłonnych. Objawy te zwykle występują w różyczce u dorosłych. Charakterystyczny dla różyczki objaw to tkliwy obrzęk węzłów chłonnych podpotylicznych, zausznych i szyjnych tylnych. Węzły chłonne mogą stać się twarde, bolesne i osiągnąć wielkość ziaren grochu. Różyczce towarzyszą także objawy skórne, dokładniej wysypka. Jest ona drobnoplamista lub plamisto–grudkowa pojawia się najpierw na twarzy i szyi, a później na całym ciele. Początkowo przybiera postać blednącego rumienia plamistego, później podobna jest do wysypki płoniczej, czyli drobnej, jak ukłucia szpilką. Istotne jest zaznaczenie faktu czy różyczka swędzi. Z reguły nie, natomiast u niektórych pacjentów zdarza się wystąpienie świądu skóry. To, ile trwa różyczka jest osobniczo zmienne, jednak najczęściej objawy utrzymują się około 3–5 dni. Wysypka znika, nie pozostawiając śladów na skórze. Rozpoznanie różyczki Różyczkę należy podejrzewać u pacjenta zgłaszającego się z bólem i powiększeniem węzłów chłonnych oraz charakterystyczną wysypką. Lekarz po dokładnym badaniu fizykalnym oceni czy prezentowane objawy choroby wyglądają jak różyczka. Diagnostyka różnicowa obejmuje między innymi odrę, szkarlatynę, kiłę drugorzędową, wysypki polekowe i rumień zakaźny. Różyczka nie wystąpi u niemowlaka do 6 miesiąca życia, których matki chorowały na różyczkę lub były szczepione, dlatego nie da się określić objawów, jakie towarzyszą różyczce u niemowląt. Różyczka u dzieci a różyczka u dorosłych Objawy różyczki u dzieci nieco różnią się od tych, występujących u osób dorosłych. Różyczka u dziecka przechodzi zazwyczaj bez objawów ogólnych w postaci osłabienia i bólów stawów. Jeśli te objawy wystąpią – są zazwyczaj słabo wyrażone. Różyczka u chłopców ma taki sam przebieg, jak u dziewczynek. U dorosłych pacjentów w różyczce mogą się pojawić: gorączka, zmęczenie, bóle głowy, sztywność stawów czy lekki katar. Gorączka ustępuje zazwyczaj na drugi dzień po pojawieniu się na ciele wysypki. Różyczka – leczenie Przebieg choroby jest zwykle łagodny, więc na pytanie, jak leczyć różyczkę należy odpowiedzieć, że najczęściej nie wymaga ona leczenia – leczenie różyczki u dzieci i u dorosłych jest jedynie objawowe. W różyczce jako leczenie objawowe często stosowane są leki przeciwgorączkowe i przeciwbólowe, należy także pamiętać o odpowiednim nawodnieniu organizmu. Różyczka w ciąży Ogromnie istotne jest, by każda kobieta przed zajściem w ciążę, jeśli wcześniej nie przechorowała różyczki, została przeciwko niej zaszczepiona – nie powinna wówczas zachodzić w ciążę do 28 dni po szczepieniu. W przypadku zakażenia wirusem różyczki kobiety w ciąży, do którego dochodzi zwykle podczas kontaktu z chorym dzieckiem, może dojść do transmisji wirusa do płodu. Przed 12 tygodniem ciąży ryzyko zakażenia płodu wynosi 57%, między 13. a 28. tygodniem ciąży 45%, a w III trymestrze prawie 100%. Obraz kliniczny wewnątrzmacicznej infekcji płodu może obejmować zarówno poronienie, bezobjawowe zakażenie, fetopatię, embriopatię różyczkową, jak i obumarcie wewnątrzmaciczne. U żywo urodzonych noworodków może wystąpić tzw. triada Gregga. Do triady Gregga, charakterystycznej dla zespołu różyczki wrodzonej należą: wady narządu wzroku, takie jak: zaćma, jaskra, zapalenie siatkówki i naczyniówki (tzw. retinopatia typu ,,sól i pieprz”), małoocze, zez, zaburzenia słuchu lub głuchota, wady serca i dużych naczyń krwionośnych, między innymi: przetrwały przewód tętniczy, ubytek przegrody międzyprzedsionkowej, ubytek przegrody międzykomorowej, zwężenie tętnicy płucnej, Dodatkowo, mogą wystąpić: zaburzenia neurologiczne – przewlekłe zapalenie opon mózgowych, mikrocefalia, zapalenia naczyń mózgowych, zwiększone ryzyko zachorowania na schizofrenię i autyzm, wady narządów płciowych, patologie kostne, prowadzące np. do deformacji kończyn czy uszkodzenia zębów mlecznych, wysypka skórna, schorzenia wątroby, płuc, nerek. Do diagnostyki różyczki w ciąży stosowane są głównie metody serologiczne, takie jak metoda zahamowania hemaglutynacji oraz badanie odczynu zobojętniania i wiązania dopełniacza. Z kolei użycie metody PCR i hybrydyzacji in situ pozwala wykryć materiał genetyczny wirusa. Różyczka – powikłania Powikłania różyczki u dorosłych należą do rzadkości. To między innymi zapalenie stawów, zapalenie spojówek, małopłytkowość i zapalenie mózgu. Zapalenie stawów dotyczy najczęściej stawów dłoni i kolanowych, są one obrzęknięte i bolesne. Objawy te pojawiają się najczęściej w czasie trwania wysypki i ustępują maksymalnie do kilku tygodni. Bardzo rzadko, bo u około 1:3000 pacjentów występuje przemijająca skaza małopłytkowa. Równie rzadkie jest zapalenie mózgu, charakteryzujące się bólami głowy, występowaniem nudności i wymiotów, drgawek czy sztywności karku. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Guzy, stłuczenia i siniaki – co na nie stosować? Guzy, stłuczenia, siniaki i obrzęki – jakie środki warto mieć pod ręką, aby urazy goiły się szybciej? Podpowiadamy. Oparzenie meduzy – co robić? Wakacyjna kąpiel dla niektórych może skończyć się przykrym i dość bolesnym doświadczeniem za sprawą parzących, galaretowatych parasolek, swobodnie pływających w toni wodnej, czyli meduz. Do obrony oraz chwytania pokarmu używają parzydełek, zawierających jad, którego siła działania jest zróżnicowana w zależności od rodzaju meduzy. Po czym można rozpoznać, że oparzyła nas meduza? Dowiedz się, co zrobić po oparzeniu meduzą, zwłaszcza jeśli planujesz zagraniczne wakacje nad wodą. DEET – co to jest, dlaczego odstrasza komary i kleszcze? Bezpieczeństwo sprayu na owady DEET jest repelentem otrzymanym syntetycznie. Działanie tego preparatu polega na zaburzaniu węchu owadów, które nie są w stanie odebrać i zakodować zapachu kwasu mlekowego, będącego składnikiem potu potencjalnego żywiciela. Jak poprawnie stosować DEET, czy dzieci i kobiety w ciąży mogą bezpiecznie z niego korzystać i czy DEET na komary może być szkodliwy dla zdrowia? Zastrzyki z kwasu hialuronowego – czym są iniekcje dostawowe i kiedy należy je stosować? W niechirurgicznym leczeniu artrozy i chorób chrząstki stawowej stosowana jest dostawowa suplementacja kwasu hialuronowego (HA), czyli wiskosuplementacja. Zazwyczaj iniekcje dostawowe dotyczą stawów kolanowego oraz biodrowego. W aptekach oraz przychodniach dostępne są liczne preparaty do wiskosuplementacji kwasem hialuronowym. Produkty te różnią się usieciowaniem oraz masą cząsteczkową HA. Który preparat wybrać, jaka jest różnica między zastrzykami z kwasem hialuronowym a preparatami zawierającymi kolagen? Jak złagodzić ból pleców? Domowe sposoby i leki apteczne Ból pleców może dotyczyć każdego odcinka kręgosłupa, jednak zazwyczaj występuje ból krzyża, który pojawia się w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Zakłada się, że w populacji do 40 roku życia ponad 70% osób cierpiało na ból krzyża, natomiast drugiego najczęściej występującego bólu pleców – w odcinku szyjnym doświadczyła minimum połowa populacji. Jak poradzić sobie z bólem pleców, jakie leki wybrać i które z domowych sposobów mogą uśmierzyć ból? Co na alergię? Skuteczne leki i domowe sposoby na alergię Alergia może dotyczyć niemowlaka, dziecka i osoby dorosłej. Niestety problem ten doskwiera coraz większej ilości osób na całym świecie. Lekceważenie objawów alergii może doprowadzić do groźnych komplikacji, takich jak np. przewlekła obturacyjna choroba płuc. Wsparcie w leczeniu alergii mogą stanowić metody naturalne oraz wypracowanie schematu zachowań ograniczających kontakt z alergenami. Dostępne są również leki i preparaty na alergię, które można kupić w aptece także bez recepty. Stosowane właściwie, czyli konsekwentnie i zgodnie z zaleceniami, mogą pomóc zwalczyć dokuczliwe objawy alergii. Testy z apteki na wykrycie zakażenia H. pylori – skuteczność, interpretacja wyników Zakażenie Helicobacter pylori jest często diagnozowaną infekcją przewodu pokarmowego, która jednak w niewielkim procencie przypadków daje objawy, takie jak ból nadbrzusza, nudności czy wymioty. Diagnozę stawia się najczęściej na podstawie wyniku testu ureazowego, dla którego alternatywą od pewnego czasu są domowe testy na obecność zakażenia h. pylori z krwi lub kału. Czy są one wiarygodne, jak je przeprowadzić i jak interpretować ich wynik? Borówka czernica (czarna jagoda) – właściwości, wskazania i przeciwwskazania do stosowania Borówka czernica (łac. Vaccinium myrtillus) to krzewina rosnąca w lasach (najczęściej sosnowych i świerkowych). Jest owocem bogatym w antocyjany, garbniki katechinowe, witaminy i minerały. Nazywana przez niektórych także borówką czarną, czarną jagodą, borówką europejską czy borówką brusznicą. Przypisuje się jej szereg właściwości leczniczych, w tym te moczopędne i odkażające drogi moczowe, ponadto ściągające, przeciwzapalne, przeciwnowotworowe i przeciwcukrzycowe. Jakie jeszcze właściwości ma czarna jagoda i jak przygotować odwar przeciwbiegunkowy z borówki czernicy?