Pochyl się do przodu i oprzyj prawą rękę na podłodze w odległości jednej dłoni i nieco na zewnątrz od prawej stopy. Unieś lewą nogę równolegle do podłogi. Gdy złapiesz równowagę, wyciągnij lewe ramię do góry, starając się dosięgnąć nieba. Oddychaj głęboko. Patrz wprost przed siebie lub w górę, na rękę. Natomiast to, którą rękę oferujemy, pozostawiam Waszej rozwadze. Zdecydowanie powinno się dostosować do sytuacji, a nie sytuację do zasad. Osobiście nie przechodziłbym na drugą stronę ulicy tylko po to, żeby nadal prowadzić kobietę pod prawą rękę od strony domów. Poza tym każdy z nas może mieć jakieś własne preferencje. Do przodu prawą rękę daj, do tyłu prawą rękę daj, do przodu prawą rękę daj i pomachaj nią. Bo przy boogie woogie trzeba w koło kręcić się, no i klaskać trzeba też: raz, dwa, trzy. Boogie woogie ahoj! - x2 (przykucamy i robimy wyskok) I od nowa zaczynamy taniec ten. Do przodu lewą rękę daj. Do tyłu lewą rękę daj. Do przodu lewą rękę daj i pomachaj nią. Bo przy boogie Ból pod prawą łopatką może również być odczuwany jako ból pomiędzy łopatkami albo promieniować pod pachę (w kierunku klatki piersiowej) lub wzdłuż prawej ręki. Może być odczuwany głęboko lub powierzchownie. Pacjenci opisują go jako ból piekący, tępy, przeszywający. Często skarżą się także na kłucie w plecach, a Wykonaj klęk podparty. Wyciągnij prawą rękę do przodu i staraj się przenieść ciężar ciała właśnie na prawą stronę. Wytrzymaj w tej pozycji 5 sekund. Następnie w klęku podpartym wyciągnij do tyłu prawą nogę. Staraj się przenieść ciężar ciała na prawą stronę (w kierunku wyciągniętej nogi). Wytrzymaj 5 sek. Do tyłu prawą rękę daj. Do przodu prawą rękę daj. I potrząśnij nią,Bo przy ługi-bugi, bugi trzeba zręcznie kręcić się, No i klaskać w dłonie swe: Raz, dwa, trzy! Ługi-bugi, ahoj Utwór znalazł się również na okładce Self Portrait, tego samego roku.Do przodu prawą rękę daj do tyłu prawą rękę daj – to właśnie od tego tekstu zaczyna się ten utwór. Bardzo możliwe, że znasz ten utwór z tego fragmentu: bo przy boogie woogie boogie trzeba pokręcić się no i klaskac trzeba raz dwa trzy 🙂 O przedszkolu. KADRA; DLA RODZICÓW. Rozkład dnia; OPŁATY ZA PRZEDSZKOLE; SEKRETARIAT; Podstawa programowa; Mazowiecki Informator dla Rodziców i Opiekunów Dziecka z Niepełnosprawnością Ugi bugi ( Do przodu prawą rękę daj ) - z wokalem ( karaoke ) 1080p. GreatArt . Ostatnio komentowane: betka53339 skomentował Witaj w raju (2018) Lektor PL; Uderza piosenka W wieśniacze okienka I każdy jej słucha ciekawie. A piosenka wciąż płynie. Na Mazowsza równinie I w Tatrach, i w morskiej mknie fali. Gdy zuchy śpiewają, Serduszka wkładają Calutkie w dźwięk swojej piosenki. A piosenka ich leci Do słońca co świeci, Co złotem promieni świat cały … 3dr3. Świetne utwory do zabaw kształtujących orientację w schemacie ciała 1. „Kołyszemy się” Na prawo na lewo się kołyszemy,Na prawo na lewo kołyszmy się. Do przodu, do tyłu się kołyszemy,Do przodu do tyłu kołyszmy się. Do góry i na dół się kołyszemy,Do góry i na dół kołyszmy się. 2. „Nie chcę Cię znać” Nie chcę Cię, nie chcę Cię, nie chcę Cię do mnie, chodź do mnie rączkę mi daj. Prawą mi daj, lewą mi daj i już się na mnie nie gniewaj. Prawą mi daj, lewą mi daj i już się na mnie nie gniewaj. 3.”Taniec z tatą” Kiedy tata humor ma, wtedy radio głośno gra, w koło stołu na dywanie, zaczynamy tańcowanie. Ref. Prawa noga, lewa noga hop w przód i hop w tyłi hop w przód i prawa noga, lewa noga hop w przód i na końcu obrót. 4.”Boogie Woogie” Do przodu prawą rękę daj Do tyłu prawą rękę daj Do przodu prawą rękę daj I pomachaj nią Bo przy boogie woogie boogie trzeba w koło kręcić się No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy Boogie woogie ahoj x3 I od nowa zaczynamy taniec ten Do przodu lewą rękę daj Do tyłu lewą rękę daj Do przodu lewą rękę daj I pomachaj nią Bo przy boogie woogie boogie trzeba w koło kręcić się No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy Boogie woogie ahoj x3 I od nowa zaczynamy taniec ten Do przodu prawą nogę daj Do tyłu prawą nogę daj Do przodu prawą nogę daj I pomachaj nią Bo przy boogie woogie boogie trzeba w koło kręcić się No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy Boogie woogie ahoj x3 I od nowa zaczynamy taniec ten Do przodu lewą nogę daj Do tyłu lewą nogę daj Do przodu lewą nogę daj I pomachaj nią Bo przy boogie woogie boogie trzeba w koło kręcić się No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy Boogie woogie ahoj x3 I od nowa zaczynamy taniec ten 5. „Pingwinek” O jak przyjemnie i jak wesoło w Pingwinka bawić się się się, Raz nóżka lewa, raz nóżka prawa, Do przodu, do tyłu i raz, dwa i trzy. 6. „Stary Abraham” Stary Abraham miał siedmiu synów, Siedmiu synów miał stary Abraham, a oni siedli i nic nie jedli tylko śpiewali sobie tak… Prawa ręka… (pokazujemy) Stary Abraham miał siedmiu synów, Siedmiu synów miał stary Abraham, a oni siedli i nic nie jedli tylko śpiewali sobie tak… prawa ręka, lewa ręka… Stary Abraham miał siedmiu synów, Siedmiu synów miał stary Abraham, a oni siedli i nic nie jedli tylko śpiewali sobie tak… prawa ręka, lewa ręka, prawa noga… Stary Abraham miał siedmiu synów, Siedmiu synów miał stary Abraham, a oni siedli i nic nie jedli tylko śpiewali sobie tak… prawa ręka, lewa ręka, prawa noga, lewa noga… (itd.) 7. „Maszerują dzieci drogą” Maszerują dzieci drogą, raz, dwa, trzy! Prawą nogą, lewą nogą, raz, dwa, trzy! A nad drogą słonko świeci I uśmiecha się do dzieci, Raz, dwa, raz, dwa, trzy! 8. Piosenka kąpielowa Lewa ręka jest taka brudna, że Musisz umyć się Szur, szur Prawa ręka też bardzo brudna jest Musisz umyć się Szur, szur Lewe ucho patrz, także brudne jest Musisz umyć się Szur, szur Prawe chyba też i zazdrosne jest Musisz umyć się Szur, szur Ref. Plum, plum, plum Wody plusk Plum, plum, plum Jesteś zuch Plum, plum, plum Mydło w ruch Jesteś czysty już Lewa noga jest taka brudna, że Musisz umyć się Szur, szur Prawa noga też bardzo brudna jest Musisz umyć się Szur, szur I kolanko patrz, także brudne jest Musisz umyć się Szur, szur No i głowa też dziś zazdrosna jest Musisz umyć się Szur, szur Ref. Plum, plum, plum Wody plusk Plum, plum, plum Jesteś zuch Plum, plum, plum Mydło w ruch Jesteś czysty już Wody plusk Plum, plum, plum Jesteś zuch Plum, plum, plum Mydło w ruch Jesteś czysty już Czysta noga jest, czysta ręka jest Lubię kąpać się Szur, szur Czysty nosek jest, no i główka też Lubię kąpać się Szur, szur I kolanko patrz, takie czyste jest Lubię kąpać się Szur, szur Można brudzić się, bo za chwilę znów Wykąpiemy się Szur, szur Ref. Plum, plum, plum Wody plusk Plum, plum, plum Jesteś zuch Plum, plum, plum Mydło w ruch Jesteś czysty już Plum, plum, plum Wody plusk Plum, plum, plum Jesteś zuch Plum, plum, plum Mydło w ruch Jesteś czysty już Jesteś czysty już Szur, szur Super z ciebie zuch… 9. Idzie zuch Przygotował zuch dwie nogi, Do dalekiej ciężkiej drogi. Noga lewa, noga prawa, To dla zucha jest zabawa. Ref: Idzie zuch, wicher dmucha, I do tyłu ciągnie zucha, Ale zuch się nie przejmuje, I do przodu maszeruje. Przygotował zuch dwie ręce, Tylko dwie, bo nie ma więcej. Ręka lewa, ręka prawa, To dla zucha jest zabawa. Przygotował zuch dwa oka, Takie wielkie jak u smoka. Oko lewe, oko prawe, Oba światy są ciekawe. Przygotował zuch dwa ucha, To zabawa jest dla zucha. Ucho lewe, ucho prawe, Oba dźwięki są ciekawe. Przygotował zuch swą głowę, Na daleką ciężką drogę. Głowa w lewo, głowa w prawo, Takie jest zuchowe prawo. Ugi Bugi Do przodu prawą rękę daj. Do tyłu prawą rękę daj, do przodu prawą rękę daj. I potrząśnij nią. Bo przy ugi bugi, bugi trzeba zgrabnie kręcić się. No i klaskać trzeba też. Raz, dwa, trzy. Ugi, bugi - ole ! Ugi, bugi - ole! Ugi, bugi - ole! I od nowa zaczynamy taniec ten. Zabawa polega na tym, że stoimy w kole i "podajemy" do środka, tę część ciała o której śpiewamy. Do przodu... - podajemy jakąś część ciała do przodu. I potrząśnij nią - potrząsamy przed sobą daną "częścią ciała" Bo przy ugi bugi ... - unosimy ręce do góry i ruszając mocno biodrami obracamy się raz dokoła własnej osi. No i klaskać... - klaszczemy w dłonie raz, dwa , trzy (3 razy) Ugi, bugi... - łapiemy się za ręce i idziemy do środka koła ole! - podskakujemy w górę, później cofamy się, podskakujemy itd. I od nowa... - klaszczemy w dłonie. Do przodu podajemy np. lewą rękę, prawą nogę, lewą nogę, brzuch, głowę, ucho lewe, ucho prawe itd. Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika SpecjalnaOpublikowano: 4 sierpnia 2020 roku. Temat: Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała – wyczuwanie łokci i kolan Uczestnicy: uczniowie edukacji wczesnoszkolnej – mało liczna grupa np. oddział integracyjny Czas: 45-60 minut (zależnie od liczby uczniów) Miejsce: sala gimnastyczna Cele ogólne: rozwijanie świadomości własnego ciała oraz przestrzeni,rozwijanie komunikacji i umiejętności współpracy,kształtowanie poczucia bezpieczeństwa fizycznego i emocjonalnego,budowanie zaufania do samego siebie oraz wiary we własne możliwości. Cele szczegółowe – uczeń: zna nazwy poszczególnych części ciała i potrafi je wskazać u siebie oraz innych osób,umie wykonać ćwiczenia z zakresu schematu ciała jak i orientacji w przestrzeni,rozumie pojęcia przód, tył, obok, prawo, lewo, pod, nad,potrafi zaufać innym uczestnikom zabaw,integruje się z zespołem klasowym,rozumie polecenia nauczyciela i poprawnie na nie reaguje,potrafi komunikować się z rówieśnikami,wdraża się do zgodnej współpracy z innymi dziećmi,dba o bezpieczeństwo własne i innych,czerpie radość z wysiłku fizycznego oraz kontaktów społecznych,rozwija poczucie bezpieczeństwa wśród kolegów z klasy,kształtuje zaufanie do siebie i współćwiczących,rozwija wiarę we własne możliwości oraz poczucie własnej wartości w oparciu o pozytywne doświadczenia i informacje zwrotne od nauczyciela oraz pozostałych uczestników zajęć. Metody: metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne Formy pracy: indywidualna jednolita,zbiorowa jednolita. Pomoce dydaktyczne: kolorowe gumki-frotki,gazety,koce,płyta CD do publikacji „W co się bawić z dziećmi?”,płyta CD z nagraniem muzyki relaksacyjnej np. „Spokojne wody” wydawnictwa Point Music,odtwarzacz CD. Przebieg zajęćZestaw ćwiczeńPowitanieJak się czujesz? (sprawdzenie listy obecności, przywitanie się z każdym z uczniów, z jednoczesnym nałożeniem przez nauczyciela gumki-frotki na prawy nadgarstek dziecka)Dzień dobry, … (nauczyciel podaje imię witanego ucznia)!Witamy cię!Jak się dziś czujesz, pytamy cię?(uczeń podaje prawą dłoń nauczycielowi, odpowiada „Dzień dobry” i mówi jakie jest jego samopoczucie)Schemat ciałaPrzestrzeń„Boogie-woogie” („W co się bawić z dziećmi” s. 78-79)Do przodu prawą rękę daj,do tyłu prawą rękę daj,do przodu prawą rękę daji pomachaj Bo przy boogie, boogie-woogie,trzeba w koło kręcić się,no i klaskać trzeba, raz, dwa, ahoj! (x3)I od nowa zaczynamy taniec przodu lewą rękę daj,do tyłu lewą rękę daj,do przodu lewą rękę daji pomachaj Bo przy boogie, boogie-woogie,trzeba w koło kręcić się,no i klaskać trzeba, raz, dwa, ahoj! (x3)I od nowa zaczynamy taniec przodu prawą nogę daj,do tyłu prawą nogę daj,do przodu prawą nogę daji pomachaj Bo przy boogie, boogie-woogie,trzeba w koło kręcić się,no i klaskać trzeba, raz, dwa, ahoj! (x3)I od nowa zaczynamy taniec przodu lewą nogę daj,do tyłu lewą nogę daj,do przodu lewą nogę daj,i pomachaj Bo przy boogie, boogie-woogie,trzeba w koło kręcić się,no i klaskać trzeba, raz, dwa, ahoj! (x3)I już na tym zakończymy taniec ten.(Dzieci tańczą w kole, twarzami zwrócone do ilustrują treść piosenki:(1) wyciągają prawą rękę do przodu,(2) przenoszą ją do tyłu,(3) znów do przodu,(4) machają następnych zwrotkach wymieniają kolejne części ciała…(ref.): (1, 2) dzieci tańcząc, wykonują pełny obrót,(3) klaszczą,(4) zbliżają się do środka koła, podskakują, unosząc ręce do góry i wykrzykują: Ahoj!,następnie cofają się, podskakują w górę i ponownie wykrzykują: Ahoj!,kolejny raz zbliżają się do środka koła, podskakują i wykrzykują: Ahoj!,(5) cofają się i klaszcząŚwiadomość łokci i kolanCała grupa stoi. Wszyscy masują najpierw swoje łokcie, a później kolana. Chodzenie na ugiętych w kolanach nogach i witanie się z napotkanymi osobami łokciami i kolanami. Chodzenie z wysoko unoszonymi kolanami i rękoma ugiętymi w łokciach. Dotykanie kolanami do łokci jednostronne, w parach. Jedna osoba z pary – w klęku podpartym – tworzy ze swojego ciała mostek/domek. Drugie dziecko z pary przechodzi dołem pod mostem/domkiem, po czym opierając dłonie na wysokości jego pasa biodrowego, przeskakuje przez nogi kolegi. Na hasło nauczyciela dzieci zamieniają się dzieci wykonuje klęk podparty – ustawia się głowami w tym samym kierunku, bardzo ściśle dotykając się barkami i biodrami. Czwarte dziecko kładzie się (brzuchem lub plecami) w poprzek ich pleców i jest kołysane w przód i tył, na boki i w kółko. Na hasło nauczyciela dzieci zamieniają się narelacji „z”Wagoniki-pociągDzieci siedzą parami, tworząc „foteliki-wagoniki”. Pary łączą się w czwórki, a później wszyscy tworzą pociąg, który na hasło nauczyciela przesuwa się w przód, w tył, prawo, lewo. Na koniec wszyscy, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa, przewracają się na plecy lub na bok – „pociąg się wykoleił”.JaskiniowiecZabawa w parach. Nauczyciel wyznacza pary. Dzieci ustalają między sobą, kto będzie „jedynką”, a kto „dwójką”. Na hasło nauczyciela „jedynki” kładą się na plecach, a „dwójki” chwytając je za nogi w stawie skokowym, ciągną je po podłodze, po całej sali, dbając przy tym, aby z nikim się nie zderzyć. Na hasło nauczyciela następuje zmiana miĆwiczenie w parach. Dzieci ustalają między sobą, kto będzie „jedynką”, a kto „dwójką”. Każda para otrzymuje od nauczyciela kartkę gazety. Dzieci chwytają za rogi rozłożoną gazetę. „Jedynka” z otwartymi oczyma prowadzi „dwójkę (która ma oczy zamknięte), tak by z nikim się nie zderzyć. Na hasło nauczyciela następuje zmiana zespoły. Każdy z nich otrzymuje od nauczyciela koc. W każdym zespole jedno dziecko – „rybka”, kładzie się na brzuchu i chwyta za brzeg koca. Pozostała czwórka – „rybacy” chwyta drugi brzeg koca i ciągnie swoją „rybkę” po całej sali. Na hasło nauczyciela uczniowie zamieniają się rolami, tak by każdy doświadczył bycia „rybakiem” i „rybką”.ĆwiczeniarelaksacyjnePlażowanieWszyscy leżą na brzuchach w kręgu, tak by się widzieli, głowa oparta na rękach, które opierają się łokciami o podłogę. Machanie obiema nogami jednocześnie, naprzemiennie; podnoszenie i opuszczanie złączonych nóg, bicie braw stopami; machanie prawą ręką, machanie lewą narelacji„przeciwko”SpychaczĆwiczenie w parach. Dzieci siadają tyłem do siebie na podłodze (stykając się plecami) z nogami ugiętymi w kolanach. Mocno zapierają się stopami o podłogę i na hasło nauczyciela próbują przepchnąć kolegę z pary, nie dając mu się przy tym potrzasku (kolana)Ćwiczenie w parach. Dzieci ustalają między sobą, kto będzie „jedynką”, a kto „dwójką”. „Jedynka” klęczy zwrócona przodem do „dwójki”, która siedzi na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach oraz rękoma opartymi za plecami o podłogę. „Dwójka” mocno dociska do siebie kolana, a „jedynka” z wyczuciem próbuje je rozdzielić. Następnie „dwójka” stara się sama rozdzielić swoje kolana, a „jedynka” mu to utrudnia, dociskając je z zewnątrz rękoma. Na hasło nauczyciela następuje zmiana potrzasku (łokcie)Ćwiczenie w parach. Dzieci ustalają między sobą, kto będzie „jedynką”, a kto „dwójką”. „Jedynka” klęczy na podłodze zwrócona przodem do „dwójki”, która klęczy z rękoma ugiętymi w łokciach. „Dwójka” mocno dociska do siebie łokcie, a „jedynka” z wyczuciem próbuje je rozdzielić. Następnie „dwójka” stara się sama rozdzielić swoje łokcie, a „jedynka” utrudnia jej to, przyciskając z wyczuciem, z zewnątrz swoje dłonie. Na hasło nauczyciela następuje zmiana dzieli klasę na dwa, najlepiej równoliczne, zespoły – „jedynek” i „dwójek”. „Jedynki” siadają z nogami ugiętymi w kolanach na podłodze, tworząc koło. Chwytają swoich sąsiadów z prawej i lewej strony pod łokcie, a na hasło nauczyciela mocno się trzymają razem, tak by nie dać rozpakować stworzonej przez siebie „paczki” zespołowi, stojących za nimi „dwójek”. „Dwójki” „rozpakowują paczkę” zdecydowanie, lecz z wyczuciem, tak by nikomu nie zrobić krzywdy. Na hasło nauczyciela następuje zmiana „Rzeczka” („Przytulanki, czyli wierszyki na dziecięce masażyki” s. 17)Ćwiczenie w parach. Dzieci ustalają między sobą kto będzie „jedynką”, a kto „dwójką”. Początkowo „jedynki” wykonują masażyk „dwójkom”, po czym następuje zmiana ról. Nauczyciel głośno recytuje wierszyk, którego treść dzieci ilustrują określonymi ruchami, pokazywanymi przez wije się rzeczka, jak błyszcząca wstążeczka. („Jedynka” siedzi na podłodze, zwrócona do „dwójki” plecami. „Dwójka” rysuje palcem na plecach „jedynki” linię falistą)Tu się srebrzy, tam ginie, („Dwójka” delikatnie drapie „jedynkę” po plecach i zatrzymuje się na jej karku u nasady włosów)a tam znowu wypłynie. (Następnie „dwójka” przenosi swoją dłoń pod pachę „jedynki” i szybko ją wyjmuje)Ćwiczeniaoparte narelacji„razem”Podskoki w trójkachNauczyciel dzieli klasę na trzyosobowe zespoły. Dzieci ustalają między sobą, kto będzie „jedynką”, kto „dwójką” a kto „trójką”. „Jedynki” i „dwójki” stają po obu stronach „trójki” i na hasło nauczyciela podtrzymując ją pod łokcie, pomagają jej, jak najwyżej podskoczyć. Dla ułatwienia „trójki” trzymają łokcie jak najbliżej tułowia. Na hasło nauczyciela dzieci zamieniają się w koleWszyscy uczestnicy zajęć siadają w kole i trzymają się za ręce. Cała grupa jednocześnie porusza się do wewnątrz koła, następnie na zewnątrz, w lewo, po czym w prawo, tak by krąg nie został przy muzyce relaksacyjnejPozostając w kole dzieci kładą się na brzuchu z rękoma podłożonymi pod brodę. Odpoczywają wsłuchując się w odtwarzaną wraz z nauczycielką stają w kole, trzymając się za ręce. Prowadząca przekazuje „iskierkę”, czyli uścisk dłoni dziecku, stojącemu po prawej stronie, dziękując uczniom za zajęcia. Dzieci kolejno przekazują „iskierkę” w prawą stronę, mówiąc nazwę zabawy, która najbardziej im się podobała. Gdy uścisk dłoni dotrze do nauczycielki od dziecka, stojącego po jej lewej stronie, mówi „Dziękuję, wróciła”.Do zobaczenia na kolejnych zajęciachDzieci wychodząc z sali, żegnają się indywidualnie z nauczycielką, podając jej prawą dłoń oraz mówiąc nazwę ćwiczenia, które najbardziej im się podobało. Prowadząca odwzajemnia uścisk dłoni każdego ucznia i zdejmuje z jego nadgarstka gumkę-frotkę. Bibliografia: Bogdanowicz M., Okrzesik D. (2005). Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. Gdańsk: Wydawnictwo M. (2004). W co się bawić z dziećmi? Zabawy wspomagające rozwój dziecka. Gdańsk: Wydawnictwo M. (2003). Przytulanki, czyli wierszyki na dziecięce masażyki. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia. Autor: Anna Styrcz-Jędrzejek – Czytelniczka Portalu